شعر در مورد اربعین دوشنبه ۹ آذر ۱۳۹۴

بوی کربلا

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد	دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
دلش چون کربلا کوی حسین است و نمی داند	که همچون دوردستان آروزی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید	به هر جا هست زینب رو به سوی کربلا دارد
اگر چه برده از این سر زمین آخر دلی پرخون	ولی دلبستگی از جان به کوی کربلا دارد
به یاد آن لب تشنه هنوز این عاشق خسته	به کف جامی لبالب از سبوی کربلا دارد
اگر دست قضا مانع شد از رفتن به پابوسش	همی بوسیم خاکی را که بوی کربلا دارد...

عبدالعلی نگارنده

قصه عشق

آنچه درسوگ تو ای پاک تر از پاک گذشت	نتوان گفت که هر لحظه، چه غمناک گذشت
چشم تاریخ در آن حادثه تلخ چه دید	که زمان مویه کنان از گذر خاک گذشت
سرخوشید بر آن نیزه خونین می گفت	که چه ها بر سر آن پیکر صد چاک گذشت
جلوه روح خدا در افق خون تو دید	آنکه با پای دل از قبله ادراک گذشت
مرگ هرگز به حریم حرمت راه نیافت	هر کجا دید نشانی ز تو چالاک گذشت
حرّ آزاده شد از چشمه مهرت سیراب	که به میدان عطش پاک شد و پاک گذشت
آب شرمنده ایثار علمدار تو شد	که چرا تشنه از او این همه بی باک گذشت
بر تو بستند اگر آب، سواران عرب	دشت دریا شد و آب از سر افلاک گذشت
با حدیثی که ملائک ز ازل آوردند	سخن از قصه عشق تو زلولاک گذشت

نصراللّه مردانی