بعضی از آنها در سال ۱۴۹۳ توسط کریستف کلمب کشف شدند و بعضی در سال ۱۴۹۹ میلادی توسط آلونسو د اوخدا.
کریستف
کلمب در سال ۱۴۹۳ جزیرهٔ سنت مارتن را کشف کرد و سپس در سال ۱۴۹۹ میلادی
موفق به کشف کوراکائو و بونایر نائل گشت، به علت فقدان این جزایر از فلزهای
گرانبها و با ارزش مانند، طلا، نفره و ... اسپانیاییها این جزایر را
(Islas Inutiles ) در زبان اسپانیایی به معنی " جزایر بی مصرف " می خواندند
.
در سال ۱۵۱۵ میلادی ساکنان این جزایر توسط
اسپانیا اخراج و برای کار در معادن به جزیرهٔ هیسپانیولا ( هائیتی و
دومینیکن کنونی ) منتقل شدند. در سال ۱۶۳۰ هلند به منظور ذخایر عظیم نمک
جزیرهٔ سنت مارتن را پس از جنگ و غلبه بر اسپانیا تصرف کرد . شرکت هند غربی
هلند در سال ۱۶۳۴ جزیرهٔ کاوراکائو را تسخیر کرد . جزایر بونایر و آروبا
نیز در سال ۱۶۳۶ ضمیمهٔ هلند شدند . شرکت هند غربی هلند تا سال ۱۷۹۱ بر
جزایر لیوارد حکومت کرد . بریتانیا در بین سالهای ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۳ و ۱۸۰۷ تا
۱۸۱۶ جزیرهٔ کوراکائو را اشغال کرد . بعد از سال ۱۶۴۸ کوراکائو و سنت
اشتاتیوس از مراکز اصلی قاچاق و تجارت برده محسوب می شدند . در سال ۱۸۶۳ و
با اجرای قانون الغای بردگی لطمهٔ سختی به جزیرهٔ کوراکائو وارد شد. در
اوایل قرن بیستم و اکتشاف نخستین میدانهای نفتی در سواحل شمالی ونزوئلا
اقتصاد جزایر آنتیل هلند دگرگون شد و عدهٔ زیادی از اهالی در تاسیسات
استخراج نفت ونزوئلا مشغول به کار شدند.
در رفراندوم سال ۱۹۹۴ مردم جزایر آنتیل هلند به باقیماندن این جزیره در فدراسیون هلند رای دادند.